بسم رب الحسین(ع)
دل حسینیه، نفسْ نوحه، تپش سینه زنی
دَم بگیریــد که عـمـر هـمـه یـک دم باشــد
«بگذار فاش گفته شود که آن که مسجود ملائکه است حسین است، و آدم را ملائک از آن حیث که واسط? خلقت حسین است سجده کردند؛ و این سجده ای ازلی ست؛ میزان حق، که ابلیس را از صف ملائکه طرد می کند. یعنی که فطرت عالم بر حبّ حسین و ولایت او شهادت می دهد.
و آن پیمانی ازلی- الست بربکم قالوا بلی...- عهدی است که خالق از بنی آدم بر حبّ حسین و یاری او ستانده است. "خون" با حسین پیمان "ریختن" بسته است، "سر" با حسین پیمان "باختن". دل تو عرص? ازلی خلقت است. گوش کن که چه خوش ترنمی دارد در تپیدن: حسین، حسین، حسین، حسین... نمی تپد، بل حسین حسین می کند.»1
اما بعد!
زیباتر از این کلام سید شهیدان اهل قلم برای مقدمه پیدا نکردم. به راستی خداوند، شیرین تر از اسماء اهل بیت(ع) نیافریده است. "فما أحْلی اَسمائکُم و أعظمَ شَأنَکُم..."2 و این شیرینی را تو می دانی که از همان وجه آینگی ست. مگر نفرمود: «المومنُ مراة المُومن»3 و مگر «مومن» از اسماء خداوند نیست؟ پس عده ای ظاهربین به ما طعنه نزنند که چرا این قدر «حسین حسین» می گویید. آری! ما در آینه? نام «حسین» نام «الله» دیده ایم. و مگر نفرمود که «ابتغوا الیه الوسیلة»4
ما در حسـینیـه به خـداونـد می رسـیم
نام «حسین» جلوه کند ذکر «هو» شود5
با عنایت و لطف خداوند متعال و توجهات اهل بیت(ع) سومین حسینیه مجازی اهل بیت عصمت و طهارت(ع) نیز افتتاح شد. فروردین 1389 حسینیه مدح و مرثیه اسفند 1389 حسینیه روضه و مقتل و هم اکنون در مهرماه 1391 با حسینیه نوحه و سبک های مداحی در خدمت شما عزیزان هستیم.
بنایمان در حسینیه نوحه ارائه سبک های مرثیه و مولودی اهل بیت(ع) در مناسبت های پیش رو همراه با لینک دانلود سبک اشعار است. البته در این مسیر همه تلاشمان در ارائه اشعار و سبک هایی متناسب با شان و جایگاه آن ذوات نورانی و در عین حال با فرا رو نهادن توصیه های مقام معظم رهبری ست.
از درگاه اهل بیت(ع) خاضعانه مسئلت داریم که ما را درین مسیر یاری نمایند. ضمناً دست یاری همه عزیزانی که شعر یا سبکی در این زمینه دارند به گرمی می فشاریم. در پایان جا دارد که از زحمات بی دریغ همه کسانی که ما را در آماده سازی و به روز رسانی حسینیه نوحه یاری کرده اند و راضی به بردن نامشان نشدند کمال تشکر را داشته باشیم.
آدرس حسینیه نوحه و سبک های مداحی:
...............
1. گنجینه آسمانی، سید مرتضی آوینی
2. مفاتیح الجنان، زیارت جامعه کبیره
3. تحف العقول/ص173
4. سوره مائده/35: «یا ایّها الّذین آمنوا اتقوا اللّه و ابتغوا الیه الوسیلة و جاهدوا فى سبیله لعلّکم تفلحون»
5. علی اکبر لطیفیان
از سوز تشنگی جگرم ناله می کند
نذر حسین، روضه ی ده ساله می کند
یاد لبان خشک و عطش خورده ی حسین
بین دو نهر آب مرا واله می کند
آری منای من شده یک عمر خون دل
این غم مرا شبیه به آلاله می کند
امروز یاد کرب و بلا می کشد مرا
در گلشن بقیع، مرا لاله می کند
من آشنای کعب نی و تازیانه ام
زخمم نظر به گریه ی غسّاله می کند
از بس که سر به پیش نگاه ترم شکست
چشمم عجیب همدمی ژاله می کند
نوری که بود شاهدم از قتلگاه سرخ
حالا چه سبز دور سرم هاله می کند
این مادر است و این پدر و جدّ اطهرم
زهرا مرا خلاص ز قتّاله می کند
یادش بخیر محفل عمّه سه ساله ام
یاد خرابه روز و شبم ناله می کند
هر گاه یاد کوفه و شام بلا کنم
بغضم هنوز، لعنت دجّاله می کند
کف می زدند و تابع رقّاصه می شدند
دردم از آن اهانت رجّاله می کند
هر که شبیه من ره این کاروان گرفت
خود را به آه فاطمه هم ناله می کند
یا جدّی الغریب فدای غریبی ات
صوت الحزین، هنوز مرا ناله می کند
من امام تمام دنیایم
بر تمامی خلق مولایم
باقر علم احمد و علی ام
چون که من هم ز نسل زهرایم
روزها شمس و ماه هم هر شب
روی خود می نهند بر پایم
روی بال دعا و سجاده
آسمان غرق در تماشایم
من شکافند? علوم شدم
از دعاهای خیر بابایم
گوهر علم و آیه های حدیث
ریزد از درّ سرخ لب هایم
من امام طلوع امروزم
من شفیع غروب فردایم
دست بر دامنم اگر بزنید
از زمین تا بهشت پر بزنید
زمان چیدن لاله عتاب لازم نیست
سرور و همهم? شیخ و شاب لازم نیست
زمان چیدن یک گل هجوم کی آرند؟!
برای کندن غنچه شتاب لازم نیست
قتیل دید? پر آب و تیغ ابروتم
زمان ذبح مگر تیغ و آب لازم نیست
سلام آخر قاسم به زحمتت انداخت
مرا که طفل یتیمم جواب لازم نیست
بگو به لشگریان سوار? دشمن
زمان کشتن طفلان عذاب لازم نیست
عدو ز پیکر این گل گلاب می‌خواهد
برای مجلس ختمم گلاب لازم نیست
ز سوز تشنگی عالم به دیده‌ام تار است
گل خزان زده را آفتاب لازم نیست
دلم خراب دو چشمت شد از همان آغاز
به کوی عشق بنای خراب لازم نیست
عاقبت لشگری از تیر گرفتارش کرد
به زمین خوردن در علقمه وادارش کرد
اولین مرتبه اش بود نشد برخیزد
تن بی دست خجالت زده از یارش کرد
دستش افتاد و نیفتاد علم از دستش
رحم الله به شیری که علمدارش کرد
تَرَک خشک لبش رو نمی انداخت به آب
غمِ چندین لبِ تاول زده ناچارش کرد
آبرو در خطر و مشک به دندانش بود
تیرِ نامرد به یک طفل بدهکارش کرد
گر چه خم شد کمر کوه ولی فایده داشت
سجده بر همت دریایی ایثارش کرد
سرِ درهم شده اش را سرِ نیزه بستند
زخمش انگشت نمای سرِ بازارش کرد
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
